Test CD57 spełnia ważną rolę w diagnostyce i terapii boreliozy, szczególnie u pacjentów leczonych według schematu amerykańskiego towarzystwa ILADS. Aktywna, przewlekła choroba tłumi układ immunologiczny i powoduje ubytek subpopulacji limfocytów NK CD57 (natural killers) stanowiących naturalną linię obrony organizmu człowieka. Uważa się, że pacjenci z niską liczbą komórek NK CD57 mają gorsze samopoczucie oraz bardziej prawdopodobne jest wystąpienie u nich boreliozy neurologicznej. Badanie to jest wiarygodne i czułe, bowiem według dotychczasowej wiedzy tylko zakażenie Borrelią powoduje obniżenie odsetka limfocytów CD57.
Badanie ocenia skuteczność leczenia boreliozy u pacjentów poddanych długotrwałej antybiotykoterapii. U części chorych na boreliozę z Lyme, możemy używać stopnia obniżenia miana limfocytów NK CD57 by wykazać, na ile aktywna jest borelioza i czy po zakończeniu leczenia możliwe jest wystąpienie nawrotu. Badanie to może być stosowane jako prosty test przesiewowy, ponieważ w chwili obecnej uważa się, że tylko Borrelia obniża miano komórek NK CD57. Określenie liczby NK CD57 może być również przydatne w celu rozróżnienia boreliozy od innych przewlekłych chorób dających podobne objawy, jak na przykład reumatoidalnego zapalenia stawów, stwardnienia rozsianego czy tocznia trzewnego, gdyż w przypadku tych chorób wartości NK CD57 pozostają na prawidłowym poziomie. Tak więc u pacjenta z wysoką liczbą limfocytów NK CD57 prawdopodobnie jest wystąpienie innej jednostki chorobowej bądź koinfekcji.
Do krwi pacjenta dodawane są znakowane fluorescencyjnie przeciwciała, które wiążą się z markerami na powierzchni komórek. Komórki są rozdzielane ze względu wielkość, obecność ziarnistości oraz rodzaj świecenia. Na tej podstawie są grupowane i segregowane do odpowiednich populacji.
Na wyniku zamieszczane są informacje o specyficznych dla boreliozy subpopulacjach limfocytów CD3: komórkach NK CD3-CD16+56 oraz komórkach NK CD3-CD16+56/CD57+. W wielu przypadkach klinicznych uzyskane wartości odzwierciedlają stopień zakażenia. Miano NK CD57 pozostaje niskie aż do czasu, gdy infekcja zostanie opanowana, a wtedy liczba komórek NK wzrasta.
Fragmentacja DNA plemników to podstawowe badanie służące do oceny zdolności do zapłodnienia u mężczyzn. Uszkodzenia DNA w plemnikach obecne są u wszystkich mężczyzn, jednak nadmierna ich ilość będzie ograniczała prawidłowy rozwój zarodka.
Seminogram pozwala ocenić zdolność rozrodczą mężczyzny oraz zdiagnozować przyczyny ewentualnej niepłodności. Wynik badania seminologicznego ukierunkowuje dalszą diagnostykę oraz określa sposób ewentualnego leczenia.
W badaniu tym sprawdzany jest procent plemników, które wiążą się z kwasem hialuronowym, który w warunkach ludzkiego organizmu występuje w dużych ilościach w osłonce otaczającej komórkę jajową. Zastosowanie testu HBA pomaga określić dojrzałość i funkcjonalność plemników.
Obecność przeciwciał klasy IgA i IgG znacznie obniża zdolność plemników do zapłodnienia oraz utrudnia naturalne zajście w ciążę. Ich detekcja ma znaczenie w diagnostyce niepłodności i ukierunkowuje dalsze postępowanie lecznicze.
Badanie nasienia po zabiegu wazektomii ocenia skuteczność przeprowadzonej procedury.
Często zdarza się, że jedną z przyczyn niepowodzeń jest nadmierna odpowiedź układu odpornościowego, który "walczy" z rozwijającym się zarodkiem lub płodem. Zastosowanie odpowiedniego leczenia pomaga w zajściu w ciążę i jej utrzymaniu.
Wykonaj badanie w kierunku trombofilii wrodzonej - jeżeli jesteś po poronieniach, chcesz poznać ich możliwą przyczynę, a także zwiększyć swoje szanse na pomyślny przebieg kolejnej ciąży.
W badaniu oceniana jest jedna z grup białych krwinek - limfocyty T, które pełnią kluczową rolę w układzie odpornościowym. Są one niezbędne do prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu, a wszelkie zaburzenia związane z ich ilością będą źle wpływały na cały układ immunologiczny.
Badania KIR i HLA-C są pomocne w diagnostyce niepłodności immunologicznej, u podstaw której leżą zaburzenia w funkcjonowaniu układu odpornościowego kobiety i mężczyzny.
W badaniu sprawdzamy, czy jedna z grup limfocytów - komórki NK - nie występują w zbyt wysokim stężeniu, co często uznawane jest za przyczynę niepowodzeń wspomaganego rozrodu oraz poronień.
Patogeny przenoszone drogą płciową odpowiadają za zakażenia układu moczowo-płciowego, obniżają płodność, utrudniają naturalne zajście w ciążę oraz są przyczyną poronień.
Test mikrolimfocytotoksyczny pozwala stwierdzić w jakim stopniu organizm pacjentki odpowiada na antygeny partnera.
To test, który warto wykonać przy podejrzeniu niepłodności immunologicznej, występowaniu nawracających poronień, problemie z utrzymaniem ciąży bądź jej braku.